"Müminin kalbi rahmanın iki parmağı arasındadır. Onu dilediği gibi evirip çevirir" (Tirmizî, Kader, 7; Nesâî, Sünen-i Kübrâ, nr. 7738; ibn Mâce, Mukaddime, 13; Ahmed, Müsned, 4/182; Hâkim, el-Müstedrek, 1/525) hadisinde de işaret edildiği üzere Allah Teâlâ müminin kalbini bâzan kabzdan basta, korkudan ümide, bekadan fenaya, savhden mahva ve neşeden hüzne döndürür. Bâzan da bunların aksini yapar. Öyleyse diyebiliriz ki kalp daima korku ve ümit, fena ile beka gibi haller arasındadır. Allah Teâlâ bazen bu halleri kalpten alır ve onu kendisine doğru yürüyenlerin en başına geçirir. Bâzan da onu geriye döndürüp, aşağılık bir yere getirir. Nitekim bir haberde, "Hak Teâlâ'nın cezbelerinden bir tanesi, insanlarla cinlerin ameline denktir" buyurulmuştur.